Κυριακή 19 Αυγούστου 2007

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΑΝΙΑΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ......

GAME OVER?
Φεύγει και μάλον δεν χρειάζεται να κοιτάζει πίσω του πλέον
O Casey Stoner ή «ΒridgeStoner» αν θέλετε, με την Ducati Desmosedici διέλυσε και πάλι το συναγωνισμό και πήρε την 7η νίκη σε 12 αγώνες που έχουν γίνει, αυξάνοντας τη διαφορά του από τον δεύτερο Rossi στους 60 βαθμούς, στην κούρσα για την κατάκτηση του φετινού τίτλου. Με τόσο μεγάλη διαφορά δύσκολα θα χάσει το φετινό πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για τα 800cc και έτσι στις «οθόνες» των ασχολούμενων με το motoGP υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμφανιστεί η φράση «GAME OVER». Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σε 15 ημέρες στην πίστα του Misano στο 13ο GP της χρονιάς, αυτό του San Marino, το δεύτερο επί ιταλικού εδάφους, θα φανεί αν ο νεαρός Αυστραλός είναι ακαταμάχητος φέτος.
Στην Τσεχία ξεκίνησε πρώτος, δέχθηκε πίεση από τον Hopkins για 10 γύρους και μετά «γεια σας». Μπορεί να έκανε 5’’ παραπάνω από το χρόνο που χρειάστηκε πέρυσι ο Capirossi για τη νίκη, μπορεί να έκανε ταχύτερο γύρο 2 δέκατα του δευτερολέπτου πάνω από το περσινό ρεκόρ πίστας του ομόσταυλου, όμως δεν χρειαζόταν τίποτε παραπάνω για να σημειώσει τη νίκη αυτή. «Θα συνεχίσω να βλέπω τους επόμενους αγώνες έναν προς έναν, να είμαι συγκεντρωμένος στο στόχο μας που είναι όσες περισσότερες νίκες γίνεται. Δεν σκέφτομαι ακόμη το Πρωτάθλημα!» δήλωσε ο μικρότερος σε ηλικία οδηγός του motoGP, που στα 21 του δείχνει πολύ ώριμος.
Ο John Hopkins με την Suzuki του, επίσης με Bridgestone, κατάφερε να πάρει μια άνετη δεύτερη θέση, όταν μετά το 10ο γύρο έκοψε ρυθμό, αφού κατάλαβε ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει τον Αυστραλό.
Στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο συμπατριώτης του, ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2006, ο Nicky Hayden με την Honda του, που είναι βελτιωμένη, αλλά υστερεί σε κάποια σημεία και στον τομέα των ελαστικών από τους δύο πρώτους. Μάλιστα ο 4ος Dani Pedrosa της ίδιας ομάδας, σημείωσε τελική ταχύτητα 294.1 χλμ/ώρα, τη μεγαλύτερη του τριημέρου, για πρώτη φορά φέτος μπροστά από τις Ducati που ακολούθησαν με 292.8.
Στην 5η θέση ο Chris Vermeulen με την Suzuki του, έκαναν έναν καλό αγώνα και ανέβηκαν στην κατάταξη στους τελευταίους γύρους. Πίσω του ο Loris Capirossi με την άλλη Ducati και με πιο μαλακά λάστιχα από του νικητή, που δεν φαίνεται να λειτούργησαν όσο καλά θα περίμενε ο ίδιος.
Ο πολυπρωταθλητής Valentino Rossi η Yamaha και τα Michelin που φορούσαν είχαν ένα πολύ δύσκολο αγώνα και έχασαν σημαντικό έδαφος στη μάχη για τον τίτλο, τερματίζοντας στην 7η θέση. Ο Randy De Puniet με την Kawasaki δεν κατάφερε να περάσει στους τελευταίους γύρους, ίσως γιατί δεν ήθελε να διακινδυνεύσει μια πτώση και έμεινε τελικά 8ος. Alex Barros με Ducati και Carlos Checa με Honda, συμπλήρωσαν τη δεκάδα, με τον Toni Elias και την Honda του να σημειώνουν την επίδοση της ημέρας, αν συνυπολογίσει κανείς το σοβαρό τραυματισμό του Ισπανού, μόλις πριν 53 ημέρες!!

Τρίτη 14 Αυγούστου 2007

τελικά τι γίνεται?

Πιστευω τελικα οτι η αληθεια ειναι μια!
δεν ειμαστε πραγματικα ελευθεροι,και οχι μονο απο τετοια προγραμματα....
ειμαστε ομηροι στην ιδια μιζερη ζωη μας, στα υλικα πραγματα που τελικα τους
ανηκουμε και δεν μας ανηκουν.
πρεπει σιγα σιγα να αρχισουμε να ξυπναμε,να βγαινουμε στην επιφανεια
να ξαναβρουμε τον εαυτο μας και να κοιταξουμε επιτελους γυρω μας.....
και να δουμε οτι η πραγματικη ευτυχεια βρισκεται εκει...........

ECHELON, τι ειναι?

Το Echelon (από το αγγλικό echelon = σχηματισμός) είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο υποκλοπής τηλεπικοινωνιών. Στην εσωτερική ορολογία του χώρου ονομάζεται ''ComInt'' από τη φράση ''Communications Intelligence'' (υποκλοπή τηλεπικοινωνιών). Ο ''επίσημος'' ορισμός της υποκλοπής τηλεπικοινωνιών, σύμφωνα με την NSA, είναι ''κατασκοπευτικές και τεχνικές πληροφορίες από ξένες (προς τον κατάσκοπο) τηλεπικοινωνίες που προέρχονται από κάποιον διαφορετικό από τον παραλήπτη για τον οποίο προορίζεται. Δεν συμπεριλαμβάνεται ο ξένος τύπος, η προπαγάνδα και οι δημόσιες εκπομπές''.


Η ύπαρξη του Echelon, η ανάπτυξη του οποίου αναφερόταν με την κωδική ονομασία ''Project P415'', αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στις 12 Αυγούστου του 1988 στο site ''John Young Architect'' από το Βρετανό ερευνητή κ. Duncan Campbell. Το 1996, στο βιβλίο ''Secret Power'' (Μυστική Δύναμη) του κ. Nicky Hager παρουσιάστηκε η πρώτη μεγάλη έρευνα σχετικά με το Echelon και την εμπλοκή της Νέας Ζηλανδίας σ΄ αυτό, ενώ ο μεγαλύτερος θόρυβος έγινε με την αναφορά που έκανε ο κ. Campbell για λογαριασμό της Ευρωβουλής την άνοιξη του 2000.

Το Echelon, που αποτελεί τμήμα ενός παγκόσμιου κατασκοπευτικού συστήματος, επιτρέπει την υποκλοπή και την ανάλυση, μέσω ενός δικτύου δορυφόρων, κάθε διεθνούς τηλεπικοινωνίας. Τις πληροφορίες που συλλέγονται μέσω του Echelon, εκμεταλλεύονται οι μυστικές υπηρεσίες NSA (National Security Agency, Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας) των Η.Π.Α. και GCHQ (Government Communications Headquarters, Κεντρική Διοίκηση Κυβερνητικών Επικοινωνιών) της Μεγάλης Βρετανίας.

Το δίκτυο

Η αρχή έγινε το 1947, όταν οι Η.Π.Α. και η Μεγάλη Βρετανία συνυπέγραψαν ένα μυστικό σύμφωνο με την ονομασία UKUSA (U.K. - U.S.A., προφέρεται ''γιουκούζα''), σύμφωνα με το οποίο οι δύο χώρες ανέλαβαν να μοιραστούν την ευθύνη της παρακολούθησης των διαφόρων πληροφοριών (SigInt, Signal Intelligence), στις διάφορες περιοχές της γης. Στο σύμφωνο αυτό προστέθηκαν και οι υπόλοιπες αγγλόφωνες χώρες (Καναδάς, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία) ενώ αργότερα και άλλες χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία, η Νορβηγία και η Τουρκία υπέγραψαν συμφωνίες ανταλλαγής ''πληροφοριών'' (SigInt).

To Echelon ''γεννήθηκε'' στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Αφορμή ήταν η δημιουργία του οργανισμού Intelsat (International Telecommunications Satellite Organization), ο οποίος ιδρύθηκε το 1964 με σκοπό τη δημιουργία και διαχείριση ενός δικτύου από δορυφόρους που θα παρείχαν τη δυνατότητα διηπειρωτικών τηλεπικοινωνιών.

Οι βάσεις του Echelon καλύπτουν όλη την υφήλιο
Οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών-μελών της UKUSA εγκατέστησαν τις δικές τους μυστικές επίγειες βάσεις, έτσι ώστε να υποκλέπτουν τα δεδομένα (συνομιλίες και telex) από τους δορυφόρους Intelsat και Inmarsat. Η θέση της κάθε βάσης είναι επιλεγμένη βάσει επιστημονικών δεδομένων καθώς πρέπει να βρίσκεται στο βέλτιστο σημείο για να μπορεί να υποκλέπτει το σήμα από συγκεκριμένους δορυφόρους, συνήθως δε, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τις βάσεις των ραντάρ που επικοινωνούν ''νόμιμα'' με τους δορυφόρους. Σε κάθε μία από τις βάσεις που απαρτίζουν το δίκτυο Echelon είναι εγκατεστημένα διάφορα ραντάρ προσανατολισμένα στους δορυφόρους-στόχους.

Εκτός, όμως, από την υποκλοπή των σημάτων από δορυφόρους, το δίκτυο Echelon συμπεριλαμβάνει υποδομή για υποκλοπή ραδιοσημάτων (μικροκυματικές επικοινωνίες κ.τ.λ.), κατασκοπευτικούς δορυφόρους καθώς και εξοπλισμό για την υποκλοπή επίγειων (ενσύρματων) τηλεπικοινωνιακών δικτύων.

Οι πληροφορίες για το Echelon, όπως και για κάθε τι σχετικό με την κατασκοπεία, είναι ελάχιστες. Τα μόνα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, είναι αποτέλεσμα πολύχρονων ερευνών ανθρώπων όπως ο κ. Duncan Campbell, ο οποίος είναι και ο κύριος υπεύθυνος για την αποκάλυψη του Echelon. Παρ΄ ότι, όμως, τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα, είναι λίγα, αρκούν για να δώσουν μια σαφή ιδέα για το πώς λειτουργεί το τελειότερο σύστημα υποκλοπής δεδομένων στον κόσμο.

Κάθε μία από τις επίγειες βάσεις που απαρτίζουν το Echelon, λοιπόν, έχει τρεις λειτουργίες: την υποκλοπή κάθε δυνατής πληροφορίας μέσω των ραντάρ, την επιλογή και καταγραφή των σημαντικών τμημάτων από τις πληροφορίες που υποκλάπηκαν, όχι μόνο από τα ραντάρ της βάσης αλλά και από άλλα μέσα, και τέλος, τη διαβίβασή τους στους ενδιαφερομένους.

Η κύρια πηγή πληροφοριών του συστήματος Echelon γίνεται μέσω του μυστικού δικτύου από ραντάρ που είναι εγκατεστημένα στις διάφορες βάσεις ανά τον κόσμο

H βάση του Sugar Grove
και έχουν τη δυνατότητα να υποκλέψουν όλα τα δεδομένα που διακινούνται μέσω δορυφόρων. Εκτός από την παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων, στο Echelon ανήκει και μια πλειάδα κατασκοπευτικών δορυφόρων όπως οι Canyon, Chalet και Rhyolite. Οι δορυφόροι αυτοί έχουν δημιουργηθεί με σκοπό την υποκλοπή των ραδιοσημάτων (VHF, UHF, microwaves) που δεν είναι δυνατόν να υποκλαπούν με επίγεια μέσα. Μια άλλη πηγή πληροφοριών είναι το υπόλοιπο κατασκοπευτικό δίκτυο, μέσω του οποίου είναι δυνατή η υποκλοπή των δεδομένων από τα υποθαλάσσια καλώδια (με ειδικά υποβρύχια), των τηλεφωνικών επικοινωνιών (μέσω των ''παραδοσιακών'' κοριών), των δεδομένων που διακινούνται στο Internet μέσω συσκευών παγίδευσης που τοποθετούνται πάνω στο διεθνές backbone (το δίκτυο-ραχοκοκαλιά του Internet, στο οποίο είχαν τοποθετηθεί από την NSA, ήδη από το 1995, 9 ''κοριοί''), ακόμη και δεδομένων μέσα από τις ξένες πρεσβείες με μεθόδους όπως η υποκλοπή της παρασιτικής ακτινοβολίας της οθόνης ενός υπολογιστή (συστήματα Tempest).

Οι πληροφορίες που συλλέγονται τόσο από τις βάσεις παρακολούθησης δορυφορικών σημάτων από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους όσο και με τις παραδοσιακές μεθόδους, εντάσσονται στο δίκτυο Echelon για περαιτέρω ανάλυση.

Το Echelon είναι διάσημο για τους ''υπολογιστές-λεξικά'' (Dictionary Computers). Οι υπολογιστές-λεξικά είναι σε θέση να σαρώνουν τις υποκλαπείσες πληροφορίες για λέξεις-κλειδιά. Αυτές οι λέξεις-κλειδιά έχουν οριστεί από τις μυστικές υπηρεσίες και είναι το όνομα ενός πιθανού υπόπτου, ο αριθμός ενός τηλεφώνου (σταθερού, fax ή κινητού), κωδικές ονομασίες όπλων, μια διεύθυνση (πραγματική ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), λέξεις με ειδικό ενδιαφέρον όπως ''πλουτώνιο'' κ.τ.λ. Ετσι, ουσιαστικά η λειτουργία των υπολογιστών-λεξικών είναι να βρίσκουν τους ''ψύλλους στα άχυρα'', να απορρίπτουν, δηλαδή, τη συντριπτική πλειοψηφία των υποκλαπέντων δεδομένων και να κρατούν τη μία πληροφορία στο εκατομμύριο. Πράγματι, όπως δήλωσε ο πρώην διευθυντής της NSA, William Studerman, σε μια ομιλία του το 1992: ''Ενα και μόνο σύστημα συλλογής πληροφοριών μπορεί να δημιουργήσει ένα εκατομμύριο εισηγμένα δεδομένα σε μισή ώρα. Τα φίλτρα απορρίπτουν όλες αυτές τις πληροφορίες εκτός από 65.000. Μόνο 1.000 από τις (εναπομείνασες) πληροφορίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια προώθησης. Δέκα από αυτές τις πληροφορίες επιλέγονται κανονικά από τους αναλυτές και μόνο μία αναφορά δημιουργείται. Αυτά είναι τα συνηθισμένα στατιστικά(..)''.

Με άλλα λόγια, για κάθε ένα εκατομμύριο πληροφορίες που υποκλέπτονται, μόνο μία εμπίπτει στα ενδιαφέροντα της υπηρεσίας. Μόνο μία στις εκατό χιλιάδες θα ειδωθεί από ανθρώπινα μάτια.

Αν και υπολογιστές

Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας
με τη δυνατότητα να σαρώνουν κείμενα για λέξεις-κλειδιά υπήρχαν και πριν τη δημιουργία του, το Echelon φτιάχτηκε με σκοπό τη σύνδεση όλων αυτών των υπολογιστών και την επικοινωνία τους, έτσι ώστε να λειτουργούν ως ένα ολοκληρωμένο σύνολο. Μέχρι τότε, οι μυστικές υπηρεσίες αντάλλασσαν απλώς τα αποτελέσματα των ερευνών τους. Το Echelon επέτρεψε την ανταλλαγή του ''πρωτογενούς'' υλικού, ώστε η κάθε υπηρεσία να μπορεί να κάνει τη δική της ανάλυση. Σε κάθε υπολογιστή-λεξικό υπάρχουν βάσεις δεδομένων (''watch-lists'', κατάλογοι παρακολούθησης) με τις λέξεις-κλειδιά που ενδιαφέρουν την κάθε μυστική υπηρεσία. Ετσι, τα δεδομένα που υποκλέπτονται από τη βάση στο Leitrim του Καναδά, αυτόματα σαρώνονται, εκτός από την μυστική υπηρεσία CSE, και για λογαριασμό των άλλων μυστικών υπηρεσιών.

Από την αρχή της αποκάλυψης του Echelon, υπήρξαν φήμες ότι έχει τη δυνατότητα να καταγράφει και να αναλύει τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. Πολλοί πιστεύουν ότι, αν και η ανίχνευση ενός γραπτού κειμένου για λέξεις-κλειδιά είναι εφικτή (αν και, στην περίπτωση του Echelon, απαιτείται τεράστια υπολογιστική ισχύς ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να ανιχνεύονται όλα τα κείμενα παγκοσμίως), η αναγνώριση λέξεων-κλειδιών σε τηλεφωνικές συνομιλίες είναι πολύ πιο δύσκολη καθώς απαιτείται να αναγνωριστούν οι λέξεις-κλειδιά στα λόγια ανθρώπων με διαφορετική προφορά, ιδιωματισμούς κ.τ.λ.

Αν και οι υπεύθυνες κυβερνήσεις έχουν αρνηθεί τη δυνατότητα ανάλυσης όλων των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, τα στοιχεία δείχνουν ότι η τεχνολογία επιτρέπει πλέον τουλάχιστον τον προσδιορισμό της θεματολογίας των συνομιλητών. Ετσι, είναι δυνατόν να εντοπιστούν οι σημαντικές συζητήσεις, να καταγραφούν και να αναλυθούν αργότερα με παραδοσιακότερες μεθόδους.

Σήμερα, για παράδειγμα, διατίθενται ευρέως προγράμματα αναγνώρισης φωνής (voice recognition) που υπόσχονται ποσοστά επιτυχίας μεγαλύτερα από 95%(!) με αντίτιμο μερικές δεκάδες χιλιάδες δραχμών, ενώ όλο και περισσότερα νέα προγράμματα (όπως η επόμενη έκδοση του Microsoft Office) θα περιλαμβάνουν τη δυνατότητα αναγνώρισης φωνής. Είναι γνωστό ότι τα προγράμματα αυτά αποτελούν παραπροϊόντα στρατιωτικών ερευνών.

Η ''πρόοδος της επιστήμης'' είναι ακόμη εμφανέστερη με μια μικρή έρευνα στο γραφείο ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ: Στις 15 Απριλίου 1997, η εθνική υπηρεσία ασφαλείας των Η.Π.Α. (N.S.A.) κατέθεσε την ευρεσιτεχνία υπ. αριθμ. 5.937.422, η οποία περιγράφεται ως μια ''μέθοδος για την αυτοματοποιημένη δημιουργία περιγραφής της θεματολογίας ενός κειμένου, λαμβάνοντας το κείμενο με την εισαγωγή λέξεων.'' Η ευρεσιτεχνία αυτή χρησιμοποιεί την τεχνολογία μηχανικής μεταγραφής (''machine transcription'') η οποία χρησιμοποιείται για μετατροπή του λόγου σε κείμενο.

Λόγω της πλήρους μυστικότητας που καλύπτει το δίκτυο Echelon, είναι αρκετά δύσκολο να διαπιστωθεί ποιες ακριβώς βάσεις το απαρτίζουν. Αν και κάθε βάση που είναι στελεχωμένη με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό και εξοπλισμένη με συστήματα καταγραφής και ανάλυσης των σημάτων που έχουν υποκλαπεί, ''συνεισφέρει'' πληροφορίες στο Echelon, κύριες βάσεις-μέλη του Echelon θεωρούνται αυτές που έχουν τη δυνατότητα υποκλοπής δορυφορικών σημάτων και ανάλυσης των πληροφοριών.

H βάση του Morwenstow
Η πρώτη τέτοια βάση τέθηκε σε λειτουργία κάπου ανάμεσα στο 1971-73 από την GCHQ στο Morwenstow της Αγγλίας ενώ λίγο καιρό αργότερα δημιουργήθηκε και μια δεύτερη στο Yakima των Η.Π.Α. Σήμερα, η κυριότερη βάση ηλεκτρονικής κατασκοπείας με 29 ραντάρ, είναι η βάση F83, η οποία βρίσκεται στην περιοχή Menwith Hill κοντά στο Leeds στη βόρεια Αγγλία και απασχολεί περίπου 2.000 υπαλλήλους. Η βάση αυτή βραβεύτηκε, μάλιστα, το 1991 από την NSA για την προσφορά της στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Κατά τη δεκαετία του 1970, δεδομένου του τρόπου εκπομπής του σήματος και της χωρητικότητας των πρώτων τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων (μόλις 4.000 ταυτόχρονες συνδιαλέξεις), χρειάζονταν μόλις δύο βάσεις για την υποκλοπή όλων των τηλεπικοινωνιών. Αυτή στο Morwenstow και αυτή στο Yakima ήταν αρκετές για να παρακολουθούν όλους τους δορυφόρους. Η εκτόξευση των δορυφόρων της σειράς Intelsat 4A και 5 οδήγησε στη δημιουργία αρκετών νέων βάσεων. Οι πρώτες κύριες βάσεις του Echelon ήταν οι εξής:

Χώρα Περιοχή
H.Π.Α. Yakima (Κοντά στο Seattle, Β.Δ. Η.Π.Α.)
H.Π.Α. Sugar Grove (Κοντά στην Washington, Β.Α. Η.Π.Α.)
Ηνωμένο Βασίλειο Morwenstow (Κοντά στο Plymouth, Δ. Αγγλία)
Αυστραλία Geraldton/Kojarena (Δ. Αυστραλία)
N. Ζηλανδία Waihopai (Νότια Νήσος)
Χονγκ Κονγκ Chung Hom Kok

H βάση στο νότιο Χονγκ Κονγκ δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ' 70 από την GCHQ. H συμφωνία παράδοσης του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα ανάγκασε τη βρετανική μυστική υπηρεσία να την καταργήσει από το 1994. Η πιθανότερη νέα τοποθεσία τής πρώην βάσης του Χονγκ Κονγκ είναι η νήσος του Γκουάμ.

Εκτός, όμως, από τη βάση στο Χονγκ Κονγκ που κατασκόπευε κυρίως την Κίνα, το δίκτυο Echelon συμπεριλάμβανε και δύο βάσεις επί κινεζικού εδάφους (στην αυτόνομη περιοχή Xinjiang Uighur κοντά στα σιβηρικά σύνορα), με κύριο στόχο την παρακολούθηση των σοβιετικών τηλεπικοινωνιών. Δεν είναι γνωστό εάν οι δύο αυτές βάσεις έχουν καταργηθεί μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης.

Μερικές από τις σημαντικότερες βάσεις του Echelon σήμερα είναι (πιθανότατα) οι εξής:

Χώρα Περιοχή Δημιουργία(*)
H.Π.Α. Yakima (Κοντά στο Seattle, Β.Δ. Η.Π.Α.) 1972
H.Π.Α. Sugar Grove (Κοντά στην Washington, Β.Α. Η.Π.Α.) τέλη ΄ 70
Ηνωμένο Βασίλειο Morwenstow (Κοντά στο Plymouth, Δ. Αγγλία) 1971-73
Ηνωμένο Βασίλειο Menwith Hill (Κοντά στο Leeds, Β. Αγγλία)
Ηνωμένο Βασίλειο Cheltenham (Κοντά στο Gloucester, Κ. Αγγλία)
Ηνωμένο Βασίλειο Ascension Island (Ν. Ατλαντικός, κοντά στη Βραζιλία) Δεκαετία ΄ 90
Καναδάς Leitrim (Κοντά στην Ottawa, Α. Καναδάς) 1984
Αυστραλία Geraldton/Kojarena (Δ. Αυστραλία) 1993
Αυστραλία Shoal Bay (Β.Δ. Αυστραλία)
N. Ζηλανδία Waihopai (Νότια Νήσος) 1989
Γερμανία Bad Aibling (κοντά στο Ρόζενχαϊμ, Ν. Γερμανία)
Δανία Skibsbylejren
Ιαπωνία Misawa (νήσος Χονσού, Β. Ιαπωνία) Δεκαετία ΄ 80
Γκουάμ Guam 1992
Κύπρος (νεκρή ζώνη) Βρετανική στρατιωτική βάση στην Αμμόχωστο
Πόρτο Ρίκο Sabana Seca

(*) Κατ΄ εκτίμηση το έτος κατασκευής της βάσης ή, εάν η βάση υπήρχε ήδη, το έτος ένταξής της στο Echelon.

Φυσικά, υπάρχουν ακόμη και πολλές άλλες που δεν έχουν αναγνωριστεί ή που είναι μικρότερης στρατηγικής αξίας.

Αποδεικτικά στοιχεία

Το ανθρώπινο είδος είναι φύσει περίεργο. Η θεωρία ότι τα πάντα γύρω μας είναι μια συνωμοσία (conspiracy theory) αποκτά όλο και περισσότερους θιασώτες. Σε ζητήματα όπως αυτό, όπου η πληροφόρηση είναι ελάχιστη, η φαντασία μπορεί να οργιάσει ελεύθερα. Η αναγγελία από μία και μόνο ραδιοφωνική εκπομπή ότι η γη έχει δεχθεί επίθεση από Αρειανούς, αρκεί για να σπείρει τον πανικό ανάμεσα στους πολίτες των Η.Π.Α. και να τους κάνει να τρέχουν να κρυφτούν.

Είναι λογικό, το ανθρώπινο μυαλό να αντιδρά αρνητικά στην είδηση ότι τα πάντα γύρω του κατασκοπεύονται. Ομως δυστυχώς, οι αποδείξεις υπάρχουν παντού.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια, κανείς δεν μπορούσε να συγκεντρώσει αρκετές αποδείξεις για την ύπαρξη του Echelon. Οσοι προειδοποιούσαν για αυτό, δεν είχαν κάποια απόδειξη, παρά μόνο ισχυρές ενδείξεις, όπως τα αποτελέσματα της δράσης του δικτύου, κυρίως δηλαδή επιπτώσεις στη σύναψη εμπορικών συμφωνιών. Εκτός όμως από τις, αποχρώσες, ενδείξεις υπάρχουν και οι μαρτυρίες των ίδιων των υπευθύνων για τις πράξεις τους. Το Μάρτιο του 2000, ο πρώην διευθυντής της CIA James Woolsey παραδέχθηκε πως οι Η.Π.Α. υποκλέπτουν απόρρητες πληροφορίες οικονομικής φύσης χρησιμοποιώντας την ''κατασκοπία, με επικοινωνίες και αναγνωριστικούς δορυφόρους'' και συνέχισε λέγοντας ότι ελπίζει ότι η κυβέρνηση των Η.Π.Α. συνεχίζει να κατασκοπεύει την Ευρώπη, καθώς το λάδωμα αποτελεί μέρος του ''εθνικού πολιτισμού'' (national culture) της τελευταίας.

Ακόμη σημαντικότερες ήταν οι αποδείξεις που προέκυψαν τον Ιανουάριο του 2000

H οδηγία C5450.48A
από την έρευνα που διεξήγαγε ο κ. Jeffrey T. Richelson του ''Αρχείου Εθνικής Ασφαλείας'' των Η.Π.Α. Ο κ. Richelson, εκμεταλλευόμενος την νομοθετική πράξη για την Ελευθερία της Πληροφόρησης, απέκτησε πρόσβαση σε έγγραφα της Αμερικάνικης Αεροπορίας και του Αμερικάνικου Ναυτικού. Στα παραπάνω έγγραφα αναφέρονται πέντε βάσεις για τη συλλογή πληροφοριών από δορυφόρους, με πρώτη και καλύτερη αυτή στο Sugar Grove στην Αμερική. Στην οδηγία C5450.48A που αφορά τη συγκεκριμένη βάση, βρέθηκε και η πρώτη αναφορά στο δίκτυο Echelon. Εκτός από τη βάση του Sugar Grove, αναφέρονται και άλλες τέσσερις βάσεις στις Η.Π.Α. (Yakima), στο Πόρτο Ρίκο (Sabana Seca), στην Ιαπωνία (Misawa) και στη νήσο Γκουάμ κοντά στο Χονγκ Κονγκ.

Ο ρυθμός επέκτασης του Echelon, αν και δεν καταγράφεται αναλυτικά, μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτός, αν υπολογίσει κανείς, για παράδειγμα, ότι οι τέσσερις κεραίες που φαίνονται σε μια δορυφορική φωτογραφία της βάσης του Sugar Grove το 1990, μόλις οκτώ χρόνια αργότερα, το 1998, είχαν φτάσει αισίως τις εννέα όπως τις κατέγραψε ένα τηλεοπτικό συνεργείο κατά την επίσκεψή του στη βάση.

Ανάμεσα στις μαρτυρίες των ίδιων των στελεχών του Echelon ξεχωρίζουν και οι εξής:

  • Το 1991, ένας πρώην αξιωματούχος του GCHQ μίλησε, διατηρώντας την ανωνυμία του, στην καναδική τηλεόραση για το σύστημα των υπολογιστών-λεξικών.
  • Το 1996, ένας τηλεοπτικός σταθμός της Νέας Ζηλανδίας δημοσίευσε φωτογραφίες από το εσωτερικό του κέντρου επιχειρήσεων της βάσης του Waihopai. Οι φωτογραφίες απεικόνιζαν τεχνικά εγχειρίδια σύμφωνα με τα οποία ο σταθμός στόχευε μη στρατιωτικούς δορυφόρους.
  • Το Μάρτιο του 1999, 52 χρόνια μετά τη δημιουργία της UKUSA, η αυστραλιανή κυβέρνηση παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι οι αναφορές για τη μυστική συμφωνία κατασκοπείας της UKUSA ήταν αληθείς.
  • Το Νοέμβριο του 1999, ο γενικός επιθεωρητής ασφαλείας της Αυστραλίας δήλωσε στο BBC ότι η υπηρεσία DSD (Defense Signals Directorate, Διεύθυνση αμυντικών σημάτων) αποτελεί μέρος του Echelon.

Τέλος, σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός Καναδού πρώην κατάσκοπου στην αμερικάνικη τηλεόραση, το Φεβρουάριο του 2000, η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Margaret Thatcher φέρεται να είχε διατάξει την παρακολούθηση δύο μελών του υπουργικού της συμβουλίου μέσω του Echelon, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας της.

Εκτός, όμως, από τα λεγόμενα των διαφόρων στελεχών, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα sites των μυστικών υπηρεσιών στο Internet.

Σχεδόν όλες οι μυστικές υπηρεσίες έχουν φροντίσει για τη δικτυακή τους παρουσία σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν την καλύτερη δυνατή δημόσια εικόνα. Ετσι λοιπόν, όπως είναι αναμενόμενο, αν και καμιά από αυτές δεν δίνει το παραμικρό χρήσιμο στοιχείο για τις δραστηριότητές τους, σχεδόν όλες αναφέρουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ότι η κατασκοπεία είναι μέρος της δουλειάς τους (πάντα για το εθνικό συμφέρον). Οι μεγαλύτερες από αυτές, μάλιστα, επαίρονται για το υλικό και το ανθρώπινο δυναμικό τους, καθώς και για το μέγεθός τους, θέλοντας να προξενήσουν δέος και αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες της χώρας τους.

Ετσι λοιπόν, η αυστραλιανή υπηρεσία DSD (Defense Signals Directorate) αναφέρει ότι ''χειρίζεται ένα πολύ ισχυρό σύμπλεγμα υπερυπολογιστών'' ενώ η βρετανική

Η κεντρική διοίκηση της NSA
GCHQ (Government Communications Headquarters) αναφέρει επί λέξει ότι ''είναι δύσκολο για όσους βρίσκονται απ΄ έξω να φανταστούν το αχανές μέγεθος και την πλήρη υπολογιστική ισχύ της αρχιτεκτονικής των υπολογιστών της GCHQ'' και συνεχίζει εκθειάζοντας το υψηλό επίπεδο ασφάλειας του δικτύου των υπολογιστών της. ''Το μεγαλύτερο LAN (Local Area Network) στην Ευρώπη (...) και ένα από τα μεγαλύτερα WAN (Wide Area Network) στη γη.'' Το WAN ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες της UKUSA (με κωδική ονομασία ''Platform'') δημιουργήθηκε από το 1981(!) ενώ το μέγεθός του μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄ 90 ξεπερνούσε αυτό του Internet (!!!).

Η αμερικάνικη NSA (National Security Agency), σύμφωνα με δήλωση της ιδίας, είναι ''ο μεγαλύτερος εργοδότης μαθηματικών (επιστημόνων) στις Ηνωμένες Πολιτείες και πιθανόν στον κόσμο'' και ''είναι παραδεκτή παγκοσμίως ως κορυφαία (class of the world) σε θέματα κρυπτογράφησης. Δεν υπάρχει κανείς καλύτερος.''

Οσο για τον προϋπολογισμό της, αν και δεν είναι δυνατόν να αποκαλυφθούν τα στοιχεία αυτά λόγω της ευαίσθητης φύσης τους, η υπηρεσία αρκείται να αναφέρει ότι αν ήταν εταιρεία θα κατατασσόταν μέσα στις 50 πρώτες στον κατάλογο ''Fortune 500''. Πληροφοριακά μόνο αναφέρουμε η 50η εταιρεία είχε πέρυσι έσοδα της τάξης των 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 9,7 τρισεκατομμύρια δραχμές!) και ότι εταιρείες όπως η Coca Cola Company και η Microsoft βρίσκονται στην 83η στην 84η θέση αντίστοιχα. Ενδιαφέρον είναι ότι μόλις πρόσφατα, ο διευθυντής της NSA, στρατηγός Mike Heyden, δήλωσε σε συνέντευξή του σε εκπομπή του CBS, ότι η υπηρεσία του (η οποία για ηλεκτρικό ρεύμα μόνο πληρώνει κάθε χρόνο σχεδόν 8 δισ. δραχμές) μόνο για ηλεκτρικό ρεύμα χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερα κονδύλια!

Τέλος, αν έχετε απορία για το εάν η NSA, η οποία απασχολεί 140.000 με 170.000 άτομα, εμπλέκεται σε δολοφονικές ενέργειες, η υπηρεσία διαβεβαιώνει, επί λέξει, ότι ''κανένα πρόσωπο που είναι υπάλληλος ή δρα για λογαριασμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ, δεν μπορεί να εμπλακεί ή να συνωμοτήσει (με αυτόν το σκοπό) σε δολοφονία.''

Η τελευταία, και πιο πρόσφατη, απόδειξη της ύπαρξης αλλά και των δυνατοτήτων του Echelon προκύπτει από τα τεχνικά χαρακτηριστικά διαφόρων συσκευών που κυκλοφορούν ''ελεύθερα'' στο εμπόριο.

Η εταιρεία Ideas Operation, θυγατρική της SAIC, στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω, έχει κατασκευάσει τον επεξεργαστή PRP-9800 (Pattern Recognition Processor). Ο PRP-9800 έχει τη δυνατότητα να αναλύσει ροή δεδομένων μέχρι 34Mbps, συγκρίνοντας κάθε bit με περισσότερα από 1.000 υποδείγματα. Και αν η αναφορά του εύρους των 34Mbps μπορεί να φανεί περίεργη, είναι γιατί 34Mbps είναι το εύρος του ευρωπαϊκού πρότυπου E3 για τις τηλεπικοινωνίες.

Η εταιρεία Applied Signal Technology, Inc. διαθέτει, μεταξύ μιας πληθώρας προϊόντων, το μοντέλο 128Β (Model 128B Multichannel Processor), το οποίο είναι εμπορικά διαθέσιμο. Κάθε μία από αυτές τις συσκευές έχει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί μέχρι 12.000 φωνητικά κανάλια (VGCs, Voice Grade Channels). Ολως τυχαίως, οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι Intelsat 5s έχουν χωρητικότητα 12.000 φωνητικά κανάλια... Ακόμη, όμως, και για τους δορυφόρους τελευταίας γενιάς Intelsat 7s, που μπορούν να διαχειριστούν μέχρι 90.000 κανάλια (ταυτόχρονες κλήσεις), χρειάζονται το πολύ 8 τέτοιες συσκευές, για να καλύψουν πλήρως το εύρος! Εστω, λοιπόν, και αν υποθέσουμε ότι η εν λόγω εταιρεία δεν έχει κυκλοφορήσει κάποιο νεότερο μοντέλο για τις ανάγκες του πιο καλού της πελάτη, για να υποκλαπούν οι τηλεπικοινωνίες από ένα δορυφόρο τελευταίας γενιάς, αρκούν μόλις 8 από αυτές τις ήδη υπάρχουσες συσκευές.

Αλλωστε, και το σύνολο των δορυφόρων που έχει η Intelsat υπό τον έλεγχό της, είναι αρκετά μικρό. Το 1999 υπήρχαν από πάνω μας μόλις 19 δορυφόροι Intelsat και Inmarsat. Συγκριτικά μόνο να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με την έρευνα του Campbell για λογαριασμό της Ευρωβουλής, το Echelon απασχολεί 120 δορυφόρους!

Στόχοι

Το Echelon είναι ''παιχνίδι για μεγάλα παιδιά''. Ο στόχος του είναι ''ο εχθρός'' του κράτους. Ο εκάστοτε ''εχθρός'' μπορεί να είναι στρατιωτικός, πολιτικός ή και οικονομικός. Στην κατασκοπία δεν υπάρχουν φίλοι παρά μόνο ''λυκοφιλίες''. Οι βάσεις του δικτύου Echelon κάθε χώρας προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις υπόλοιπες χώρες, αλλά παράλληλα δεν παύουν και να τις κατασκοπεύουν. Πολλές φορές, ακόμη και οι ίδιοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει. Η δήλωση ενός πρώην πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας για τη μυστική υπηρεσία της χώρας του είναι χαρακτηριστική: ''Δεν ξέρεις τι δεν γνωρίζεις. Η όλη κατάσταση έμοιαζε με το να κάνεις κάτι και να ελπίζεις ότι κάνεις το καλό.''

Εκτός όμως από τους στρατιωτικούς και τους πολιτικούς στόχους τα τελευταία χρόνια έχουν ''μπει στο παιχνίδι'' και οικονομικοί στόχοι. Το 1993, η κυβέρνηση των Η.Π.Α., στα πλαίσια της πολιτικής της ''εξισορρόπησης του γηπέδου'' (Leveling the playing field), ζήτησε από τις μυστικές υπηρεσίες να ''δρουν υποστηρικτικά προς τις επιχειρήσεις των Η.Π.Α. στην εξεύρεση διεθνών συμβολαίων'', ενώ η βρετανική GCHQ αναφέρει δημοσίως ότι μια από τις επιδιώξεις της είναι η ''προώθηση της οικονομικής ευμάρειας της Μεγάλης Βρετανίας σε σχέση με τις ενέργειες ή τις προθέσεις ατόμων εκτός των Βρετανικών Νήσων''. Το πιο γνωστό παράδειγμα αυτής της δράσης ήταν η ''διαρροή'' των όρων της συμφωνίας που ήταν έτοιμη να υπογραφεί από την κυβέρνηση της Βραζιλίας και την, γαλλικών συμφερόντων, Thomson-CSF. Η συμφωνία αφορούσε την προμήθεια ενός συστήματος ραντάρ, κόστους 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για την παρακολούθηση του Αμαζονίου. Η κυβέρνηση της Βραζιλίας προμηθεύτηκε τελικά τα ραντάρ από την αμερικανική Raytheon, η οποία προμηθεύει επίσης ραντάρ στη βάση του Sugar Grove. Μετά τη συμφωνία, εκπρόσωποι της εταιρείας είχαν δηλώσει ότι ''Το υπουργείο Εμπορίου (των Η.Π.Α.) δούλεψε πολύ σκληρά για να βοηθήσει στην επίτευξη αυτής της συμφωνίας''. Εκτός, όμως, από την Raytheon, πολύς λόγος έχει γίνει και για την Boeing και την Hughes Network Systems.

Οι μυστικές υπηρεσίες, όμως, συμπεριλαμβάνουν στον κατάλογο των εχθρών και όλους όσους δεν μπορούν να μπουν κάτω από τον

έλεγχό τους, με εξέχον παράδειγμα τις διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις δανέζικης εφημερίδας το 1999, οι αμερικανικές βάσεις του Echelon κατασκόπευαν ανάμεσα στα άλλα και το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, ενώ σύμφωνα με Βρετανούς πρώην υπαλλήλους της GCHQ, στους στόχους της μυστικής υπηρεσίας συμπεριλαμβάνονταν η ανθρωπιστική οργάνωση Διεθνής Αμνηστία και η οικολογική Greenpeace. Ακόμη και απλοί πολίτες, όμως, έχουν κατά καιρούς αποτελέσει στόχο του Echelon. Πολίτες, των οποίων η δράση ανησύχησε κάποια κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα η ηθοποιός Jane Fonda κατά την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, πολιτικοί, ακόμη και η ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι οι στόχοι του Echelon δεν είναι μόνο όσοι έχουν χαρακτηριστεί ως πιθανοί εγκληματίες. Οποιοσδήποτε έχει στο λεξιλόγιό του κάποια από τις λέξεις-κλειδιά του Echelon μπορεί να αποτελέσει στόχο.

Frenchelon

Το καλοκαίρι του 2000 το γαλλικό κοινοβούλιο συγκρότησε μια εξεταστική επιτροπή για να διερευνήσει εάν το παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης Echelon υφίσταται όντως, καθώς και ποιες είναι οι επιπτώσεις από τη δράση του.

Το πόρισμα της επιτροπής, λίγους μήνες μετά, ανέφερε ότι το Echelon υπάρχει και ότι χρησιμοποιείται από διάφορες χώρες για την απόκτηση οικονομικών και πολιτικών οφελών σε βάρος άλλων χωρών. Επίσης κατέληξε ότι η χρήση του μπορεί να υπονομεύει την ασφάλεια προσωπικών δεδομένων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της γαλλικής εξεταστικής επιτροπής, ο κίνδυνος της παρακολούθησης των συνομιλιών εταιρειών ευρωπαϊκών συμφερόντων από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες είναι υπαρκτός.

Το πόρισμα της επιτροπής αυτής έδωσε το έναυσμα σε διάφορες γαλλικές εταιρείες και ιδιώτες να κάνουν αγωγές κατά της NSA, κατηγορώντας την για παράνομη κατασκοπία σε βάρος τους. Εκπρόσωπος του δικηγορικού γραφείου Jean Pierre Millet στο Παρίσι δήλωσε, μάλιστα, ότι η ομάδα του έχει τόσα αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να διεκδικήσει αποζημίωση για ακυρωμένες συμφωνίες λόγω παράνομων μυστικών ενεργειών.

Είναι γνωστό, όμως, ότι η Γαλλία είναι από τους πρώτους διδάξαντες στον τομέα της δορυφορικής παρακολούθησης. Οι Γάλλοι καυχιόνταν ότι είναι αυτοί που άνοιξαν το δρόμο, αν και κατόπιν οι Αμερικάνοι τους ξεπέρασαν. Ο ίδιος ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής έχει δηλώσει ότι το γαλλικό δίκτυο ηλεκτρονικής κατασκοπίας εκσυγχρονίστηκε με βάση την τεχνολογία και τις μεθόδους της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.

Η αγγλική και η αμερικανική πλευρά, λοιπόν, αντέδρασαν στις κατηγορίες της

Γαλλίας για το Echelon λέγοντας ότι και η γαλλική πλευρά λειτουργεί ένα σημαντικό δίκτυο υποκλοπής δορυφορικών τηλεπικοινωνιών το οποίο μπορεί να αναλύσει εννοιολογικά τις πληροφορίες. Το γαλλικό περιοδικό ''Le Point'' έδωσε μάλιστα στο γαλλικό Echelon την ονομασία ''Frenchelon''. Η πληροφορία για την ύπαρξη του Frenchelon προήλθε από έναν αξιωματούχο της γαλλικής εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών το 1998, αλλά οι πρώτοι αναλυτικοί κατάλογοι των γαλλικών βάσεων, μερικές από τις οποίες βρίσκονται στην περιοχή του Παρισιού, δημοσιεύθηκαν μόλις πριν λίγους μήνες από την εφημερίδα ''Le Monde''.

Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη του Echelon προκάλεσε αντιδράσεις σε πολλές χώρες όπως στη Γερμανία ή ακόμη και στην Ελλάδα, όπου πρόσφατα ο βουλευτής της αντιπολίτευσης κ. Τζαμτζής κατέθεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή. Σύμφωνα, πάντως, με την απάντηση του υφυπουργού Εσωτερικών κ. Τζανή, ''στην ΕΥΠ δεν έχει περιέλθει καμία απολύτως πληροφορία ή ένδειξη περί της υπάρξεως ενός τέτοιου δικτύου''.

Το Echelon, όμως, δεν είναι ο μόνος τρόπος μαζικής παρακολούθησης. Ηδη από το 1993, όπως αναφέρεται στην έρευνα του κ. Campbell, αξιωματικοί από διάφορες υπηρεσίες συναντιούνται κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια ενός ειδικού forum για να συζητήσουν τις νεότερες εξελίξεις στον απαιτητικό χώρο της παρακολούθησης των επικοινωνιών. Οι αξιωματικοί αυτοί συναντώνται στα πλαίσια ενός αγνώστου μέχρι τώρα οργανισμού, του ILETS (International Law Enforcement Telecommunications Seminar, διεθνές σεμινάριο περί τηλεπικοινωνιών των οργάνων επιβολής του νόμου). Το ILETS ξεκίνησε και θεμελιώθηκε από το FBI. Σύμφωνα πάντα με την ίδια αναφορά, στο διάστημα 1994-1997, Ελληνες αξιωματικοί έχουν παραστεί σε δύο συναντήσεις, το 1994 στη Βόννη της Γερμανίας και το 1995 στην Καμπέρα της Αυστραλίας.

μερικες φωτογραφιες απο μενα....

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ VALENTINO ROSSI


ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ VALENTINO ROSSI

Valentino4ever

Ο Valentino Rossi είναι μια ιδιαίτερη φιγούρα τηλεοπτική, όπως και στη ζωή του μέσα στα paddock του motoGP. Όταν βρεθείς κοντά του αποπνέει μια διαφορετική αύρα, κάτι που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Φέτος είναι η χρονιά της εκδίκησης, της επιστροφής στην κορυφή, που όμως πρέπει να γίνει με σταθερά βήματα και προσεκτικούς αγώνες. Ωστόσο αυτό δεν φαίνεται να επηρεάζει το πάθος του για τη μοτοσυκλέτα που παραμένει το ίδιο, όπως όταν ξεκίνησε.



Ο Valentino Rossi είναι εκ των πραγμάτων ο πιο απρόσιτος οδηγός του κόσμου, αφού όλοι οι 600 δημοσιογράφοι που καλύπτουν το motoGP για τα περιοδικά και τις τηλεοράσεις όλου του κόσμου, σίγουρα θέλουν να έχουν την ευκαιρία να βρεθούν μαζί του. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε και μερικές εκατοντάδες άλλων δημοσιογράφων απ’ ότι είδους περιοδικό, ραδιόφωνο ή άλλο μέσο, θα ήθελαν να πουν δυο κουβέντες με τον απόλυτο super-star. H πίεση που δέχεται απ’ όλη αυτήν την ιστορία, δρα συμπληρωματικά στην καλή πίεση που δέχεται από τους εκατοντάδες οπαδούς του, που βρίσκουν κάποιο τρόπο να αποκτήσουν πρόσβαση στα paddock των Grand Prix και ελπίζουν σε ένα αυτόγραφο, ένα άγγιγμα ή οι πιο τολμηροί σε μια φωτογραφία με το είδωλό τους. Άλλωστε αυτή η λατρεία των ιταλών και των άλλων μεσογειακών θαυμαστών του, τον ανάγκασαν να επιλέξει το «cool» Λονδίνο για τόπο κατοικίας, όπου μπορεί να κυκλοφορεί πιο άνετα, χωρίς τον κίνδυνο να λιντσαριστεί από όλους που θέλουν να τον ευχαριστήσουν γι’ αυτά που τους προσφέρει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις εμφανίσεις του στην Ιταλία, μέχρι και παιδιά σε αναπηρικά καροτσάκια του φέρνουν, απλά για να τα χαιρετίσει ή σαν σύγχρονος άγιος να τα αγγίξει, δίνοντάς τους υπέρτατη χαρά. «Ο Marco (Melandri) μου έχει πει ότι η Μύκονος είναι πολύ ωραία, αλλά όπως στην Ίμπιζα έχει πολλούς Ιταλούς το καλοκαίρι και δεν μπορώ να έλθω», είπε χαρακτηριστικά. Η συνάντησή μας έγινε ύστερα από πολύ κόπο και αρκετές συνεννοήσεις, κυρίως για την επιλογή της ημερομηνίας, αφού μετά την πρώτη περσινή μας «one-to-one» συζήτηση, αποκτήσαμε το «πάσο» για να είμαστε η μια από τις 36 ανάλογες συναντήσεις που έχει στη διάρκεια όλης της χρονιάς, στα motoGP (2 ανά αγώνα λέει το συμβόλαιό του!). Έτσι λοιπόν με αρκετή αγωνία, ετοιμάσαμε τα πάντα, τις τηλεοπτικές κάμερες και τα απαραίτητα φώτα, αφού θα βρισκόμασταν στο εσωτερικό σαλόνι του χώρου φιλοξενίας της ομάδας FIAT – Yamaha (η συνάντηση μεταδόθηκε και στην ΕΤ3), ο Στέφανος Σκλαβενίτης φρόντισε για τα κασετόφωνα και τις άλλες λεπτομέρειες, η Katie Baines της Yamaha μας καθησύχασε για την καθυστέρηση του ραντεβού, αφού έπρεπε προηγουμένως να λύσει κάποια θέματα με τον Jeremy Burgess. Τελικά o Valentino ήλθε και αφού υπέγραψε την αφίσα για τους αναγνώστες του περιοδικού, πήρε το πρώτο τεύχος και άρχισε να το ξεφυλλίζει προσεκτικά, κοιτώντας με ικανοποίηση κάποιες φωτογραφίες του που είχαμε επιλέξει και βέβαια το εξώφυλλο. Στάθηκε κάπως παραπάνω στις σελίδες του ιστορικού άρθρου για τους Schwantz, Rainey και αμέσως μετά πιάσαμε τη συζήτηση για τον αρχιμηχανικό του στους αγώνες ράλι, τον Μιχάλη Ζώτο. «Να δώσεις τους θερμούς μου χαιρετισμούς στον Μάικολ και να του πεις ότι τον περιμένω στην Valencia», είπε αφού ρώτησε ποιόν οδηγό είχε φέτος ο Ζώτος στο ράλι Ακρόπολις. Σίγουρα τα ράλι είναι στο μυαλό του ακόμη, είναι κάτι που όπως έχει πει θέλει να κάνει όταν σταματήσει τους αγώνες μοτοσυκλέτας. Στη σχετική ερώτηση τι γίνεται με την FIAT, η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «τίποτα!, η FIAT ήταν πολύ δυνατή στα ράλι στο παρελθόν, όμως τώρα δεν έχει αυτοκίνητο WRC, μόνο S2000. Ακόμη δεν ήλθαν σε συνεννόηση μαζί μου για κάποιο test drive, αλλά υπάρχει το ενδιαφέρον». Εκείνη τη στιγμή στο χώρο ήλθε και η Roberta της GWL, ο φύλακας άγγελος του Valentino σε ότι αφορά την επικοινωνία του και το μάρκετινγκ. Κάθισε διακριτικά κοντά μας και παρακολούθησε τη συζήτηση. Πήγαμε στον Kevin Schwantz και στην πρόσφατη μίνι συνέντευξη που είχαμε στο Γαλλικό Grand Prix: «ο Schwantz είπε ότι αυτό που έκανε εκείνον καλό και εσένα σπουδαίο, είναι το γεγονός ότι και οι δυο αγαπάτε τη μοτοσυκλέτα» ρωτήσαμε, «ναι, συμφωνώ, γιατί πρώτα απ’ όλα είμαι μεγάλος οπαδός της μοτοσυκλέτας. Ήταν το μεγάλο μου πάθος από τότε που ήμουν μικρός και τώρα πάνω – κάτω είναι το ίδιο. Αυτό είναι σημαντικό, όπως λέει ο Kevin, γιατί για να κάνεις αυτό το σπορ, για να κάνεις αυτή τη ζωή, γυρνώντας όλον τον κόσμο για πολύ καιρό, είναι απαραίτητο να έχεις μια πολύ μεγάλη αγάπη για τη μοτοσυκλέτα. Και επιπλέον πρέπει η οδήγηση της μοτοσυκλέτας να σου αφήνει την ίδια γεύση», ήταν η απάντηση του «doctor». Μετά η συζήτηση πήγε σε θέματα καρδιάς, αφού τελευταία έγινε μεγάλος ντόρος για την καρδιά που είχε ζωγραφισμένη στο κράνος του στο Mugello και φόρεσε πάνω στον προστατευτικό θώρακα του πριν την εκκίνηση στο Montmelo. Πολλοί είπαν ότι πρόκειται για ένα μήνυμα και για τη μνηστή του και μόνιμη συνοδό του για σχεδόν 2 χρόνια. Ο ίδιος δεν μιλάει καθόλου για αυτήν την προσωπική πλευρά του θέματος. «Ήταν μια δύσκολη στιγμή! Συνήθως πριν τον αγώνα στο Mugello βγαίνω για ένα δείπνο με τον φίλο μου Aldo Drudi και συζητάμε για τα σχέδια του αγώνα. Αποφασίσαμε ότι χρειάζεται πολύ καρδιά για να νικήσουμε φέτος στο Mugello και έτσι βάλαμε την καρδιά στο κράνος. Είναι επίσης για τους οπαδούς μας, που έρχονται στη συγκεκριμένη πίστα». Δεν μας μίλησε τελικά για τη σχέση του με την εκλεκτή της καρδιάς του, αλλά για τη σχέση του με την άλλη του αγαπημένη, τη μοτοσυκλέτα του. Είναι γνωστό ότι ο Valentino αποκτά μια ιδιαίτερη σχέση με τις αγωνιστικές του μηχανές και ότι τις προσέχει πάρα πολύ, θέλει να επιμελείται ο ίδιος προσωπικά τα αυτοκόλλητα που μπαίνουν και πολλές φορές κλείνεται μόνος στο γκαράζ, αργά το βράδυ και τους μιλά! «Πέρυσι είχαμε πολλά προβλήματα στη σχέση μου με την Μ1, ειδικά στο ξεκίνημα με το νέο πλαίσιο, με ταλαντώσεις. Μετά βελτιώσαμε το πλαίσιο στο θέμα των ταλαντώσεων, αλλά τελικά η μοτοσυκλέτα δεν ήταν στην κορυφή. Φέτος είναι πολύ καλή στις στροφές. Η σχέση μας είναι σπουδαία, γιατί μπορώ να την οδηγώ πολύ γρήγορα. Η νέα Μ1 των 800 κυβικών είναι πολύ ακριβής και ιδιαίτερα ευέλικτη, έτσι είναι καλή. Ατυχώς φέτος έχουμε μεγαλύτερο πρόβλημα στην ευθεία, γιατί ο κινητήρας μας δεν είναι πολύ γρήγορος, χάνουμε αρκετά, ειδικά αν συγκριθούμε με την Ducati. Οι μηχανικοί στην Ιαπωνία δουλεύουν πολύ σκληρά, για να μειώσουν τη διαφορά και να κερδίσουμε κάποια χιλιόμετρα τελικής. Όμως, η διαφορά είναι ακόμη 8 – 10 χλμ/ώρα στην ευθεία, άρα χρειαζόμαστε κάτι ακόμη», ήταν τα λόγια του «γιατρού», αναφορικά και στο γεγονός των τελευταίων βελτιώσεων που έφθασαν από την Ιαπωνία και δοκιμάστηκαν στη Γαλλία. Η κουβέντα γύρισε στο Ιταλικό Grand Prix και στην αμφισβήτηση που δέχτηκε μετά από τα αποτελέσματα των τριών προηγούμενων αγώνων σε Τουρκία, Κίνα και Γαλλία. Για να τους κλείσει τα στόματα, η προσπάθεια εκεί ήταν πολύ σημαντική. «Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση τώρα, γιατί όλοι περιμένουν ότι θα κερδίζω όλους τους αγώνες. Ήδη κέρδισα στην Jerez και όπως και να ‘χει είμαι 2ος στο πρωτάθλημα. Έτσι πριν το Mugello είχα 40 περισσότερους βαθμούς, από όσους είχα το 2006, στην ίδια χρονική στιγμή της αγωνιστικής σεζόν. Η σοδειά μου δεν είναι καθόλου άσχημη. Αλλά για να καταλάβουμε καλύτερα μια τέτοια μοτοσυκλέτα, πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο με τα λάστιχα, ένα σημείο στο οποίο αντιμετωπίσαμε προβλήματα στο ξεκίνημα της χρονιάς. Στο Le Mans δεν δουλέψαμε καλά όλο το Σαββατοκύριακο - είναι και δικό μου λάθος – και ατυχώς όταν φθάσαμε στις σωστές ρυθμίσεις, έφτασε και ο κακός καιρός. Από το Mugello όμως κερδίσαμε πολλά πράγματα, ήταν μια φανταστική νίκη, ένα καλό βήμα για μας και θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε στο ίδιο καλό επίπεδο και στους επόμενους αγώνες. Αυτός ο αγώνας είναι πάντα κάτι φανταστικό για μένα, γιατί έχω πολλούς οπαδούς, πολλά κίτρινα καπέλα γεμίζουν την πίστα και τους γύρω λόφους, έτσι για μένα αυτό είναι ένα κίνητρο στο να προσπαθήσω να νικήσω στην πίστα αυτή». Για λίγο η συζήτηση πήγε πιο πίσω, στα τέλη της περασμένης χρονιάς, όταν ο Casey Stoner, ή καλύτερα ο πατέρας του ως μάνατζέρ του, μιλούσε με την Yamaha, για μια ενδεχόμενη μετακίνησή του δίπλα στον Ιταλό super-star. Οι φήμες έλεγαν ότι ο πολυπρωταθλητής δεν συναινούσε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και παρά το ότι είχαμε λάβει τη διαβεβαίωση του διευθύνοντος συμβούλου της ομάδας, του Lin Jarvis ότι η τελική απόφαση ήταν δική του, κυρίως επειδή δεν πίστευε ότι ο νεαρός θερμόαιμος Αυστραλός θα μπορούσε να ηρεμήσει και να μετατρέψει το ταλέντο του σε αποτελέσματα, ζητήσαμε και την άποψη του Valentino. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε πάντα ότι τελικά ο Jarvis έκανε λάθος εκτίμηση στην περίπτωση αυτή. Ο Rossi από την πλευρά του είπε: «δεν είναι αλήθεια ότι έχω τόση δύναμη μέσα στην ομάδα, ώστε να αποφασίζω εγώ ποιος θα είναι ο ομόσταυλός μου. Το μόνο που είπα, αφορούσε την περίπτωση ο Jeremy να είναι ο αρχιμηχανικός και σε μένα και στον Stoner και είπα όχι, ο Jeremy θα είναι μόνο δικός μου αρχιμηχανικός. Για τα υπόλοιπα νομίζω ότι είχαν κάποια άλλα προβλήματα, δεν ήταν δική μου η απόφαση. Όμως τελικά για τον Stoner αυτό λειτούργησε θετικά, γιατί βρήκε μια μεγάλη ομάδα, με πολύ καλή ατμόσφαιρα και με μια μοτοσυκλέτα της Ducati στα 800cc, που είναι πολύ γρήγορη». Αυτόματα η επόμενη λέξη που είπαμε ήταν «Lorenzo, σου αρέσει ως οδηγός, έχεις πρόβλημα στην ενδεχόμενη (και φημολογούμενη) μετακίνηση του στην Yamaha?» Η απάντηση ήταν αυθόρμητη και λιτή: «για μένα είναι ένα μεγάλο ταλέντο και έχω ακούσει κάποιες φήμες ότι θα έλθει στην Yamaha την επόμενη χρονιά και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν ξέρω αν είναι από αυτούς που μπορούν να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Είναι πολύ γρήγορος στα 250 και σίγουρα ένας γρήγορος οδηγός, αλλά πρέπει να το δείξει αυτό και όταν φτάσει στα motoGP. Νομίζω όμως ότι θα είναι ένας μεγάλος Πρωταθλητής του motoGP στο μέλλον». Φύγαμε από τη συζήτηση για οδηγούς και πήγαμε στα λάστιχα, στην Michelin που έχει να υπερασπιστεί τους τίτλους των προηγούμενων χρόνων και την Bridgestone, που φαίνεται ιδιαίτερα δυνατή. «Φέτος η κατάσταση αλλάζει πολύ, από πίστα σε πίστα. Πιστεύω ότι η Bridgestone έκανε ένα τεράστιο βήμα, ειδικά στον τομέα της σταθερότητας, παντού. Εμείς είχαμε κάποια προβλήματα στην αρχή με την Michelin, αλλά τώρα δουλεύουν πολύ δυνατά, όπως και εμείς. Έτσι τώρα νομίζω ότι η ισορροπία ανάμεσα στις δύο μάρκες είναι πολύ καλή, βρίσκονται πολύ κοντά». Αλλάξαμε κεφάλαιο πάλι και πήγαμε στις μοτοσυκλέτες παραγωγής και στο γεγονός ότι όχι μόνο η τεχνολογία, αλλά και η αίσθηση των κορυφαίων οδηγών του κόσμου, φθάνει αργά ή γρήγορα και σε μας τους κοινούς θνητούς. «Τώρα όλες οι σπορ μοτοσυκλέτες παραγωγής έχουν σχέση με την εμπειρία που έρχεται από τα motoGP. Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε τη μοτοσυκλέτα πολύ γρήγορη στις στροφές και μαζί ευκολοδήγητη. Όλη αυτή η εμπειρία και όλη η δουλειά που κάνουμε μαζί με την ομάδα μου, τους γιαπωνέζους μηχανικούς, μετατρέπεται σε εμπειρία και τεχνολογία για τις μοτοσυκλέτες δρόμου. Αυτός είναι και ο λόγος που η Yamaha και όλες οι άλλες μάρκες βρίσκονται στους αγώνες. Όταν δοκίμασα τη νέα R1, ήταν πολύ γρήγορη» είπε ο Valentino και συνέχισε να μιλά για τη σχέση του με τις ιαπωνικές εταιρίες, «στην Honda ήταν πάντα πολύ δύσκολο, το να προσπαθήσω να βελτιώσω τη μοτοσυκλέτα, ήδη στην Honda ακολουθούσαν αρκετές από τις υποδείξεις μου, αλλά στην Yamaha αυτό γίνεται περισσότερο». Μιλήσαμε και για την ανάγκη να συγκεντρώνεται πριν τον αγώνα και για τις υπερβολικές εκδηλώσεις αγάπης από τους φανατικούς οπαδούς του. «Όπως και να ‘χει κάνω τη δουλειά μου, είναι μια καλή δουλειά και έχω μια θετική αύρα, μια δύναμη, από τους πάρα πολλούς οπαδούς που έχω και γιαυτό είμαι πολύ χαρούμενος. Σίγουρα είναι δύσκολο, καμιά φορά πρέπει να λες όχι, αλλά είναι σημαντικό το ότι αρέσω στους ανθρώπους αυτούς και αυτό με τη σειρά του μου δίνει μια καλή αίσθηση». Για το τέλος αφήσαμε τα μελλοντικά σχέδια, κυρίως το πως βλέπει το μέλλον του Παγκοσμίου, χωρίς τον ίδιο. «Το μέλλον του motoGP χωρίς τον Valentino θα είναι το ίδιο. Αυτός ο τύπος αγώνων υπάρχει εδώ και «εκατό» χρόνια και μένει ίδιος. Εγώ έχω συμβόλαιο με την Yamaha για φέτος και για το 2008 και μετά θα πρέπει να αποφασίσω. Δεν ξέρω πια θα είναι τα κίνητρά μου, πια θα είναι η αίσθησή μου, για να συνεχίσω. Δεν ξέρω αν θα αλλάξω μοτοσυκλέτα και θα συνεχίσω με τις μοτοσυκλέτες ή αν θα σταματήσω και θα κάνω κάτι άλλο». Ένα είναι σίγουρο Valentino, εμείς δεν θέλουμε να σταματήσεις, δεν θέλουμε να κάνεις κάτι άλλο...

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2007

ΕΛΑΣΤΙΚΑ

Ο πόλεμος των ελαστικών και η άποψη του Yamada
O Yamada με τον επικεφαλής της Michelin Webber.

Πολλά λέγονται τελευταία για τον πόλεμο που γίνεται στον τομέα των ελαστικών και το ρόλο που παίζουν στον καθορισμό του αποτελέσματος, βάση των νέων κανονισμών που καθιερώθηκαν φέτος στα MotoGP. Ο Hiroshi Yamada o επικεφαλής της Bridgestone στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα λέει: «Τα λάστιχα πάντα είχαν ένα ζωτικό ρόλο στους αγώνες μοτοσυκλέτας, αφού είναι το μόνο εργαλείο μεταφοράς της ενέργειας της μοτοσυκλέτας στην επιφάνεια του οδοστρώματος της πίστας. Ο αποκαλούμενος πόλεμος των ελαστικών είναι μια καλοδεχούμενη κατάσταση για μας, αφού έτσι μπορούμε να δείξουμε τις τεχνικές μας ικανότητες απέναντι σε άλλους κατασκευαστές ελαστικών. Οι νέοι περιορισμοί στον κανονισμό των ελαστικών βασίστηκαν σε συζητήσεις και των τριών κατασκευαστών που συμμετέχουν στο MotoGP. Μετά από 11 αγώνες εμείς συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τους κανονισμούς αυτούς που νομίζω ότι έδειξαν ένα ευρύτερο πεδίο παιχνιδιού και ένα μεγαλύτερο ανταγωνισμό μεταξύ των κατασκευαστών ελαστικών και των ομάδων. Από τη μεριά της Bridgestone οι νέοι περιορισμοί προσθέτουν μια έξτρα διάσταση στην προσέγγιση μας, η οποία είναι ενδιαφέρουσα για τους θεατές και τους οπαδούς, όσο και μια πρόκληση για εμάς τους κατασκευαστές, αλλά και τους κατασκευαστές των μοτοσυκλετών και τους οδηγούς.»
Ενδιαφέρουσες λοιπόν οι απόψεις του Yamada, μιλώντας βέβαια από θέση ισχύος, αφού φέτος η Bridgestone έχει το πάνω χέρι στον εν λόγω πόλεμο. Για να δούμε λοιπόν ποια θα είναι απάντηση της Michelin στις πίστες και πόσο απειλητική μπορεί να γίνει η Dunlop στο μέλλον;